بررسی ارتباط استفراغ حاملگی با شاخص توده بدنی و کیفیت زندگی

مقدمه: عقیده بر این است که 50 تا 80 درصد زنان تهوع و استفراغ را در حاملگی تجربه می کنند که معمولا در هفته 4 تا 7 بعد از لقاح شروع می شود. تهوع و استفراغ حاملگی می تواند کارایی افراد را بشدت کاهش دهد و درجه این محدودیت در ارتباط با شدت تهوع و استفراغ دوران بارداری است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر شاخص توده بدنی بر شدت استفراغ حاملگی و تعیین رابطه شدت استفراغ حاملگی بر کیفیت زندگی است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی – مقطعی است. 140 خانم باردار که در سنین 12-4 هفته حاملگی بوده و به درمانگاههای پره ناتال بیمارستانهای منتخب مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب شدند. تمام خانم ها پرسشنامه ای شامل متغیرهای مربوط به بارداری و متغیرهای دموگرافیک را تکمیل کردند و شاخص توده بدنی محاسبه گردید. شدت استفراغ شامل تعداد استفراغ، میزان استفراغ، حجم استفراغ در 12 ساعت گذشته مورد ارزیابی قرار گرفت. افراد به دو گروه خفیف استفراغ حاملگی (نمرات 6-3) و گروه متوسط و شدید استفراغ حاملگی (نمرات 7 و بالاتر از آن) تقسیم گردیدند. جهت ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در تهوع واستفراغ حاملگی استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون t و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: شاخص توده بدنی به طور معنی داری در گروه متوسط و شدید استفراغ حاملگی پایین تر از گروه خفیف استفراغ حاملگی بود. میانگین شاخص توده بدنی در گروه متوسط و شدید 76/2±91/21 و در گروه خفیف 32/3±77/23 بود (p<0.05). افرادی که در گروه متوسط و شدید قرار داشتند، کیفیت زندگی پایین تری را در مقایسه با گروه خفیف استفراغ حاملگی گزارش کردند (p<0.05). نتیجه گیری: افراد دچار شاخص توده بدنی پایین تر در حاملگی دچار استفراغ های شدیدتری می گردند و شدت استفراغ خاملگی با کاهش کیفیت زندگی مرتبط می باشد.